چرا آتش ؟

 چرا آتش؟!

معلم ،                                                   

نگاه در نگاه منتظران رام

در کشاکش درد

نالید

جنگلی هست در کردستان؟

یا نیست؟

نمی دانم ؟

شعله های آتش

بسته اند توان دیدن را  

شک و تردید

چون زنبور

نیش بر جانم می زند

هست ؟

نمی دانم!

باز هم می شود تعریف جنگل را درس داد ؟

***

آه کودکم

کودکانم!

نفس تو بی جنگل

چون برآید

***

سیاه دلان زمان

با بهانه آفتاب بی امان تموز

با مجوز از خورشید ،  

به ستم...

ترسیم می سازند

تصویر بیابان در جنگل 

***

جنگل در شب تیره

از هراس

حرکت سایه های بیگانه

نمی خواهد نسیم بامدادی دیگر

آرزو می کند مرگ خورشید

***

اما خورشید ....

غافل از مکر و فریب شیطان

طبق قرار می آید

درختان بلوط با رقص در آتش

دودشان را می دهند به باد

باد، دود جنگل را می دهد به فریاد

تا فریاد، فریاد بزاید

اشکها باران شوند

چون شیر مادر

تیمار کند تنِ سوخته جنگل

***

بیائید باران شویم،باران شویم

 سیل گردیم  

سیاهدلان را

دفن کنیم در جنگل

تاجنگل تصویر نشود

بر دیوار

***

معلم ،

بی قرار از درد

در دود سوختن جنگل

رفت ....

تا افسانه شود

1/5/89   اردلان