اگر خاموش بنشستی گناه است

اگر خاموش بنشستی گناه است

وصف طبیعت در اردیبهشت در قلم نمی گنجد کوه و دشت مخمل سبز با پوشش شفاف آب باران ، درختان سرخوش رام در سبزی و شکفتن ،گلهای رنگارنگ ، پرندگان در طرب، نسیم دلنواز در این تولد دوباره جای 68 درخت قطع شده در مسیر اداره حفاظت محیط زیست که در اسفند 89 با بی رحمی قطع شد، از سبز شدن دوباره خالی است. از شما مردم می خواهم به محل بروند و قضاوت کنند شاید با دیدن عکس هم ارزیابی خود را بنمائید. درختان در جدول جاده منتهی به اداره محیط زیست در یک خط خود نمایی می کند ، وقتی از این مسیر عبور می کنی تنه مرده آنها را مشاهده می نمایی سکوت چون خوره ای می شود که  با کنجکاوی پاسخ و علت این مسئله را جویا شوی. نقل قول می شود که :

مالک حکم دادگاه را در دست داشت. بسیار خوب اما این درختان در جدول جاده مرزی بودن بین دو عرصه ، چگونه حکم به قطع آنها می دهند، در هر صورت پتانسیل تبدیل شدن به هیچ چیز دیگری را ندارد ،مالک هرکه باشد چه دولتی چه خصوصی،این خط جدول جاده است .

در دلم با خود گفتم باید برای چند دقیقه بینی قاضی را ببندید تا بداند نفس آرام از کجا می آید؟ باید این قاضی را با مفاهیم محیط زیست آشنا نمود تا بداند مفاهیم محیط زیست در کجای زندگی کاربرد دارد ، آنوقت حکم در دست زنگی مست ندهند. 68 درخت اکسیژن چند خانوار را تامین می کند سایر موارد را هم نادیده می گیریم ، بحث توسعه هم در این مرز مشاهده نمی شود . می گویند مالک عرصه ، پشتوانه قدرت دارد! زهی سعادت اما از قدرت سوءاستفاده کردن و باج گرفتن، بحث دیگری که با هیچ منطقی سازگاری ندارد. در سال 88 تعدادی از درختان در خود عرصه سوزانده یا بریده شد می گویند: (5 هزار اصله درخت)، حرف و حدیثی نشد اما این مالک سنگدل به مرز جاده هم رحم نکرد.

باز هم تکرار می کنم با هر تغییر که پیش می آمد این درختان نمی بایست صدمه ببینند. اگر مالک خود را پاسخگوی مردم نمی داند، حتماً پاسخگوی طبیعت است که چگونه جبران کند.  

انجمن زنان زمین و توسعه پایدار

                                                                                                ((راه سبز))