دعوت انجمن زنان زمین

دعوت انجمن زنان زمین

زباله پدیده ایست فراگیر با پیامدهای زیست محیطی غیر قابل جبران ، با حضور تکنولوژی و علم تفکیک زباله از مبداء تولید ، بسیار قابل تامل  است که به مثل ها پناه بریم و بگوئیم ((کس نخارد پشت من،جز ناخن انگشت من )) با پیشینه ای ذهنی که دارم می دانم تعدادی اعتراض می کنند که بخشی از زباله غیر مستقیم تفکیک می شود همچنین عرصه ای برای اشتغالزایی نیز فراهم می گردد! پس درد شما هواداران محیط زیست چیست ؟

درد ما نادیده گرفتن کرامت انسانی است که برای کسب درآمد و اشتغالزایی در جامعه ، شبانه سر درسطل های زباله فرو می برند تا زباله ها را تفکیک کنند و از درآمد آن دلخوش باشند که زندگی می کنند!

·        درد ما غیر اصولی بودن تفکیک زباله از مبداء تولید است .

·        درد ما نبود مدیریت کارآمد پسماند است که این گروه از مردم نیازمند را بطور اصولی ساماندهی نمی نماید.

·        درد ما این است که با بهانه و کلمات ((فرهنگ سازی می خواهد)) و ((ناآگاهی مردم)) در مقابل ما مقاومت می شود !

·        درد ما ، انبارهای نان خشکه ی کپک زده و کهنه است که به خورد دامها داده شده و فاکتوری برای افزایش سرطانها که به طور تصادفی درِ هر خانه ای را می زند .

بماند این حرف و حدیث!

مشکل زباله سالهاست به بلندترین نقطه این شهر یعنی پناهگاه آبیدر هم رسیده است ،البته نقطه ی قوتی که داریم حضور یکی از هواداران محیط زیست است که بطور مستمر پیگیر این قضیه و راه حل آن است.

انجمن زنان زمین برای همراهی این یار زیست محیطی (آقای ناصر حق یار)راهکار ((کس نخارد پشت من، جز ناخن انگشت من )) را انتخاب کرد و با دعوت از گروههای داوطلب، این مسئله را اینگونه پی گیری می نماید که جمعه ها به پناهگاه رفته و کیسه های زباله را به دامنه کوه،منتقل نمایند به نقش این جوانان پاک نهاد، دست مریزاد و خدا قوت می گوئیم .

البته حمایت اداره محیط زیست در پذیرفتن ایده و ساماندهی کم نبود .

تا اینجا امیدواریم با استمرار این حرکت و آمدن افراد داوطلب جدید،به جمع این گروه ، پدیده زباله در این مکان گم رنگ شود.

 اما آنچه که انتظار می رود تغییر نگرش شهروندان کوهنورد و گردشگر است این عزیزان هرازگاهی می خواهند از روزمرگی رها و در این مکان به آرامش برسند و با سکوت این قسمت از کوه همراه شوند. بطور قطع این عزیزان در طول زندگی اگر با مفاهیم گسترده ی حفاظت محیط زیست آشنا نشده باشند با معنی حفظ محیط زیست آشنا هستند پس دلیل چیست؟ رهایی روح خود را با رهایی زباله را  همگام می سازند ؟ چرا زباله های تجزیه ناپذیر ((پلاستیک ،فلز،شیشه)) را با خود به شهر منتقل نمی کنند؟ چرا مسئولیت این پدیده را به دوش دیگران می اندازند؟ آیا نریختن زباله در هرجایی،وظیفه ما نیست ؟ اگر هست ، بیائید همراه شوید و همدل. نه بار باشید ، نه خار .

اگر عیب اخلاقی زیست محیطی شما را هواداران محیط زیست می پوشانندو به جان می خرند، به این معنا نیست تا ابد این چنین باشد!

هراس چگونه زیستن آیندگان خود را از آلودگی، در دل بکارید.   

اردلان