انسان و فضای سبز

انسان و فضای سبز

پیشرفت و گسترش فناوری جدید و صنعتی شدن شهرها و توسعه اجتماعات شهری، امکانات رفاهی بیشمار برای انسان قرن بیست ایجاد نموده است ولی بکارگیری فناوری پیشرفته مشکلات فراوان به همراه داشته است . بطور مثال شهر نشینی اگرچه باعث رفاه و راحتی انسانها شده، لیکن گرفتاریهایی را نیز به دنبال داشته است ، به طوری که هرچه جمعیت شهرها بیشتر می شود به همان نسبت مشکلات شهری نیز بیشتر می شود، از جمله ایجاد انواع آلودگیهای شهری مثل آلودگی هوا، آب ، صدا، ترافیک، افزایش حجم زباله و ... پیامد مشکلات شهر نشینی خود باعث نابودی جنگلها، فضای سبز و تخریب محیط زیست می شود.

فضای سبز در محیط های شهری  از جمله اساسی ترین عوامل حیات انسان به شمار            می رود و سلامت انسان با آن ارتباطی مستقیم دارد، لذا باید نیاز انسان به فضای سبز را در عین توجه تمام به توسعه، حفظ و نگهداری آنها به عنوان مهمترین عامل اکوسیستم، در نظر داشت.

چرا که نقش گیاهان به ویژه درختان، در پالایش و کاستن آلودگی های گوناگون هوا،صدا،نور و ... و زیبا سازی محیط زیست بسیار قابل توجه است .

گیاهان دی اکسید کربن را از هوا و خاک جذب کرده و به کمک نور خورشید مواد انرژی زا تولید می کنند . فرایند جنبی این واکنش ایجاد اکسیژن است که در فضای اطراف گیاه و در نهایت  در هوای محیط پراکنده می شود در حقیقت فضای سبز ریه های تنفسی شهرها به شمار می آیند . علاوه بر آن درختان و درختچه ها با اشکال و رنگها و بافتهای گو ناگون خود تاثیر بر روح و روان انسانها گذاشته و فشارهای روحی و امراض جسمی و روحی شهر نشینان را کاهش می دهد .

تعریف فضای سبز

فضای سبز شهری ، بخشی از فضاهای باز شهری است که در عرصه های طبیعی یا مصنوعی آن تحت استقرار درختان، گلها، چمن ها و سایر گیاهان است که بر اساس نظارت و مدیریت انسان با درنظر گرفتن ضوابط ، قوانین و تخصص های مرتبط با آن برای بهبود شرایط زیستی، حفظ ، نگهداری یا بنا می شود.

مفهوم فضای سبز شهری

و از دیدگاه زیست محیطی ، فضای سبز شهری عبارت است از فضایی نسبتاً وسیع متشکل از پوشش های گیاهان، با ساختی شبه جنگلی و برخوردار از بازدهی زیست محیطی، با خواص اکولوژیکی معین و در خور شرایط زیست محیطی حاکم بر فضای سبز شهری، در درجه اول از نظر مسائل زیست محیطی حائز اهمیت است و استفاده شهروندان در ساعات فراغت از این فضاها به عنوان مراکز تفریحی، فرهنگی و نظایر آن در درجه دوم اهمیت قرار می گیرد اثرات فضای سبز در محیط شهری را می توان به دو دسته تقسیم کرد :

1. اثرات اکولوژیک

اثرات ناشی از فعالیت داخلی اکوسیستم است که بر محیط گذاشته می شود و نتیجه آن بهبود شرایط اکولوژیک در شهر به شمار می رود و در واقع آن چیزی است که انسان  شهر نشین از آن بهره مند می شود .

((به طور کلی عناصری مانند درختان، بوته ها و گلها علاوه بر زیبایی، اثرات مثبت زیادی بر محیط زیست طبیعی دارند که اهم آنها عبارتند از :

ایجاد سایه، پناهگاه پرندگان و برخی حیوانات، حفاظ در مقابل باد و باران ، جذب انرژی و گرمای هوا و سرد نمودن آن توسط تبخیر، تصفیه هوا، و جذب گرد وغبار محیط زیست، کمک به ثبات خاک و افزایش نفوذ پذیری آب و هوا در آن ، تاثیر مثبت در مناظر و دیدگاهها، حفاظت در مقابل سر و صدا  ))

2. اثرات اجتماعی و روانی

 این اثرات شامل موادی است که انسان شهر نشین را تحت تاثیر قرار داده و موجب تجدید قوای جسمی و روحی وی می شود .

و بی تردید احداث پارک و گسترش فضای سبز در بهسازی طبیعت شهری و کاهش اثرات منفی واحدهای مسکونی، تجاری و صنعتی که مرتباً در داخل و حاشیه شهرها رشد می کنند، نقش متعادل کننده داشته و در دورانی که به لحاظ افزایش کار و مشغله های زندگی از دامان طبیعت دور می شویم، لزوم گسترش آن بیشتر احساس می شود.

با امید به آن که شهری داشته باشیم که فضای سبزش روز به روز بیشتر ، سبز تر و زیباتر شود.