آموزش محیط زیست به کودکان ، اهمیت ویژه ای دارد. چرا که کودکان نه تنها مسئولیت نگهبانی از زمین را به ارث می برند، بلکه ، در بسیاری از کشورهای در حال توسعه همچون ایران، حدود نیمی از جمعیت را تشکیل می دهند. افزون بر این کودکان، هم در کشورهای در حال توسعه و هم در کشورهای صنعتی، در برابر آثار تخریب محیط زیست، بسیار آسیب پذیرند.آنان همچنین حامیان آگاه تفکر، درباره محیط زیست هستند. در روند مشارکت در فعالیتهای مربوط به محیط زیست و توسعه، توجه خاص به کودکان و منافع ایشان ضروری است، بدین طریق پایداری آتی هر اقدامی برای بهبود محیط زیست تضمین می شود.
در فصل 5 دستور کار ریو آمده است که دولتها باید به گسترش فرصتهای آموزش برای کودکان و جوانان از جمله آموزش مسئولیت در قبال محیط زیست و توسعه با توجه خاص به آموزش دختران خردسال پردازند. و این امر مهم، همکاری و هماهنگی سازمانهای بین المللی و منطقه ای در زمینه تدوین برنامه هایی برای کودکان و بسیج کودکان را می طلبد..
در آموزش محیط زیست ، ضروری است که کودکان را به سطحی رساند که خوب فکر کنند، مشکلات و مسایل را ببینند و برای آنها راه حل پیدا کنند. برای رسیدن به چنین جایگاهی لازم است که مربی چهار اصل مهم را در فرایند اموزش به کار برد:
- حساس کردن کودکان به مسایل پیرامون خود
- ایجاد انگیزه برای حل مسئله
- آموزش تفکر انتقادی
- پیداکردن راه حل
یکی از موارد مهم ، آموزش مربیان و معلمان در سطح عالی در زمینه محیط زیست و روش های تدرس آن به کودکان است، تا بتوانند آموزش کودکان را به نحو مطلوب انجام داده و کودکان را با دانش محیط زیست و درک مسایل آن آماده کرد. متأسفانه در کشور ما هنوز به این امر توجه ویژه ای نشده است، که لازم است هر چه سریع تر ، در این خصوص برنامه ریزی های ویژه شود. همچنین باید از مطالب زیست محیطی موجود در کتب درسی ارزیابی شود که، تا با توجه به مسایل گنجانیده شده در کتب درسی ، الگوهای مختلف تدریس به کار گرفته شود.
آموزش های غیر رسمی مانند رادیو تلویزیون، می توانند به عنوان مکمل و حامی آموزش های رسمی محسوب شوند.
گردآورنده: جاهده تکیه خواه