نقش سازمان های غیردولتی زنان در توسعه پایدار

 صندوق توسعه ملل متحد برای زنان در سال 1976 به عنوان صندوق کمک های داوطلبانه برای ملل متحد برای زنان تأسیس شد، با مشارکت برنامه توسعه ملل متحد در سال 1985 به سازمانی مستقل بدل شده است. این صندوق هدف های زیر را دنبال می کند
بهبود سطح زندگی زنان در کشورهای رو به رشد، مشارکت آنان در تصمیم گیری در برنامه های بزرگ توسعه و دستیابی آنها به جایگاه برابر در پرتو رشد اقتصادی و اجتماعی. به نظر این صندوق بهترین کار، پشتیبانی از سازمان هایی است که خود زنان ایجاد و اداره می کنند. این پشتیبانی با حمایت فنی و مالی مستقیم صورت می پذیرد. این صندوق می کوشد تا امکانات دستیابی زنان را به آموزش حرفه ای، علمی، تکنولوژی، اعتبارات و اطلاعات افزایش دهدو به برقراری پیوند و مشارکت میان توده زنان و نهادهای ملی و بین المللی یاری رساند. این گونه همیاری راه را برای تنظیم برنامه هایی برای پایان دادن به هر گونه تبعیظ هموار می سازد.
بازیافت و زنان عادات اجتماعی خوب و بد روی تولید سرانه مؤثر است. تعلیمات مذهبی مثل جلوگیری از اسراف و تبذیر، قناعت، مذمت پرخوری و ... همگی در تولید سرانه زباله نقش اساسی دارند. از طرف دیگر ریخت و پاش و عدم توجه به حفظ منابع ملی منجر به افزایش میزان تولید سرانه مواد زائد شده است.
زنان به عنوان مدیران خانه مهم ترین و اصلی ترین نقش را می توانند در مسئله بازیافت، همکاری و اجرای تفکیک زباله از مبدا داشته باشند. تفکیک زباله از مبدآ در اجرای پروژه بازیافت که زنان نقش اساسی را در آن دارند کوششی است که در صورت تداوم می تواند دسترسی به اهداف بلندمدت را در بازیافت زباله امکان پذیر سازد. بدیهی است که عدم برنامه ریزی مشخص برای پایداری و تداوم طرح منجر به عدم موفقیت پروژه خواهد بود. حتی اگر کوتاه مدت زنان در تفکیک زباله در منازل همکاری کنند. از این رو فرهنگ سازی بازیافت و آموزش های لازم بسیار مهم و ضروری است.
ما اعتقاد راسخ داریم مجموعه توانایی های لازم زنان برای استعداد علمی چیزی بی نهایت ارزشمند و ظریف و گنجینه ای نادر است و باید چنان قطعی و علمی از آن مراقبت کرد که تمام توانایی هایشان شکوفا شود.
آموزش در عین حال که در توسعه اقتصادی نقش حساسی دارد، در ایجاد، تعریف و شکوفایی ارزش هایی که انسان را از لحاظ سیاسی و اجتماعی یکپارچه و آینده نگر خواهد کرد، نیز به همان اندازه مؤثر است. تنها وقتی که هدف آموزش به روشنی معین شود، جامعه می تواند به این نتیجه برسد که چه نوع آموزشی با توسعه پایدار آن متناسب تر است.

اگر بخواهیم حضور زنان را کارآمد و فعال در کلیه بخش های جامعه داشته باشیم باید برای توانمند سازی آنها برنامه ریزی علمی و عملی انجام داد.  

گردآورنده: جاهده تکیه خواه