آویز بلوط

آویز بلوط

زنی را دیدم

لبخند لبانش را

 در دانه ی بلوط

زندانی می کرد و

با نخی به گردن ،

می آویخت

تا جنگلهای سوخته را ،

فراموش نکند.

جنبش بلوط : هویت زاگرس نشینان درخت بلوط است . بویژه در کردستان

برای جبران جنگلهای سوخته ضرورت دارد با مشارکت جمعی و داوطلبانه به نهال کاری بپردازیم و زندگی دوباره را به کوههایمان  برگردانیم.  لازمه این راه بزرگ و سنگین، جنبشی است دائمی و همیشگی .

ویژگیهای این جنبش:

-        بی سر و دم بودن جنبش

-        مستقل بودن

-        بدون ساختار بودن

-        دامنه و گسترده این جنبش انسانیت ،مسئول و ابزارش خود ما

-        نام جنبش گردنبند بلوط

-        کسی می تواند این گردنبند را به گردن بیاویزد که به خود و راهش ایمان و باور داشته باشد و راهش را به دیگران بیاموزد .

-        نهال کاری از یک نفر شروع می شود دستاورد  آن  به شبکه می رسد و دائم این شبکه رشد                  می کند.

راهکار چیست ؟

1.برای انرژی گرفتن و ادامه راه هفته ای یکبار گردن بند بلوط را بخود می آویزیم .

2.چون این راه انتخابی و مستقل است باید خود، نهال را پرورش دهیم ((حداقل 5 عددنهال ))

3. هرکس می تواند در میان خانواده – دوستان و اقوام و آشنایان یارگیری کند و شبکه را توسعه دهد.

4. در جایی از کوه یا کنار چشمه ها ،گوشه ای را انتخاب کنید و در 15 اسفند هر سال نهالهایتان را بکارید .

5. تا دوسال آب نهال ها را فراموش نکنید.

6. تا پنج سال نهال ها را از هر گزندی محافظت کنید .

7. برای شناخت دوستان هر سال در محل نهالهایتان برنامه ای داشته باشید.

8. می توانیم درختان بومی را هم در نظر بگیریم .

9. آرزو داریم هرکسی هدفش شبکه سازی باشد. برای این منظور عکس خود را به عکس اولیه اضافه نماید.

بامید آینده ای سبز/انجمن زنان زمین