|
زنی را دیدم
لبخند لبانش را
در دانه ی بلوط
زندانی می کرد و
با نخی به گردن ،
می آویخت
تا جنگلهای سوخته را ،
فراموش نکند.
جنبش بلوط : هویت زاگرس نشینان درخت بلوط است . بویژه در کردستان
برای جبران جنگلهای سوخته ضرورت دارد با مشارکت جمعی و داوطلبانه به نهال کاری بپردازیم و زندگی دوباره را به کوههایمان برگردانیم. لازمه این راه بزرگ و سنگین، جنبشی است دائمی و همیشگی .
ویژگیهای این جنبش:
- بی سر و دم بودن جنبش
- مستقل بودن
- بدون ساختار بودن
- دامنه و گسترده این جنبش انسانیت ،مسئول و ابزارش خود ما
- نام جنبش گردنبند بلوط
- کسی می تواند این گردنبند را به گردن بیاویزد که به خود و راهش ایمان و باور داشته باشد و راهش را به دیگران بیاموزد .
- نهال کاری از یک نفر شروع می شود دستاورد آن به شبکه می رسد و دائم این شبکه رشد می کند.
راهکار چیست ؟
1.برای انرژی گرفتن و ادامه راه هفته ای یکبار گردن بند بلوط را بخود می آویزیم .
2.چون این راه انتخابی و مستقل است باید خود، نهال را پرورش دهیم ((حداقل 5 عددنهال ))
3. هرکس می تواند در میان خانواده – دوستان و اقوام و آشنایان یارگیری کند و شبکه را توسعه دهد.
4. در جایی از کوه یا کنار چشمه ها ،گوشه ای را انتخاب کنید و در 15 اسفند هر سال نهالهایتان را بکارید .
5. تا دوسال آب نهال ها را فراموش نکنید.
6. تا پنج سال نهال ها را از هر گزندی محافظت کنید .
7. برای شناخت دوستان هر سال در محل نهالهایتان برنامه ای داشته باشید.
8. می توانیم درختان بومی را هم در نظر بگیریم .
9. آرزو داریم هرکسی هدفش شبکه سازی باشد. برای این منظور عکس خود را به عکس اولیه اضافه نماید.
بامید آینده ای سبز/انجمن زنان زمین